O książce: 1980 / "...Perykles umierał powoli. Zgasło jak pochodnia bez oliwy. Odszedł jak trirema do bezkresnego oceanu: cicho, powoli, nieodwołalnie... „Już tam jest” – powiedział Alcybiades – „Tylko jego śmiertelne ciało przypomina nam, że żył wśród nas ten, którego zwano Peryklesem”. Tylko jego czyny wzywają nas, abyśmy zawsze o nim pamiętali i nigdy o nim nie zapomnieli. Strateg Kleontes, syn Faniusa, powiedział cicho, jakby bał się obudzić śpiącego wodza: ​​„Masz rację, Alcybiadesie: jego czyny. są ponad uczynki ludzkie.” Ateny nigdy nie zapomną swojego stratega. Jego mądre przemówienia wygłaszane z podium oratorskiego przetrwają wieki. Jego umysł będzie miarą ludzkiej mądrości i głębi myśli. Jego nienawiść do wrogów zainspiruje synów pięknych Aten do wielu wyczynów. Masz rację, Alkibiadesie: jego czyny są zbyt wielkie i trudno je objąć jednym spojrzeniem. Czas upłynie i ludzie powiedzą: „Perykles ucieleśniał wszystko, co potężne i mądre, piękne i groźne”.». …»